Hulponderwerp
Geen zin meer in het leven
Het gedrag van de patiënt, dat aangeeft dat hij het sociale leven en schuldgevoel heeft verlaten, kan een signaal zijn voor de omgeving dat zijn problemen groter worden. Terugtrekken uit het leven en een sterk gevoel dat je een last bent voor anderen kan het gevoel van zinloosheid van acties bij zieken vergroten. In dit geval kan de patiënt tot de conclusie komen dat het nemen van zijn eigen leven de beste optie is. Het gebrek aan verlangen om te leven en de overtuiging dat problemen niet kunnen worden opgelost, worden een drijvende kracht achter actie. Zelfmoordgedachten en een gevoel van hopeloosheid kunnen dan verergeren en tot tragedie leiden. Niet iedereen zet echter zijn gedachten in actie. Negativiteit en een gebrek aan zingeving in het verdere bestaan leiden niet noodzakelijkerwijs tot afdingen over je leven. Bovendien kan een gebrek aan verlangen om bij patiënten te leven een reden zijn voor passiviteit en isolatie.
Symptomen
Stemmingsafbraak, apathie, anhedonia, het verlangen om te ontsnappen aan dagelijkse taken en problemen, slaapproblemen, prikkelbaarheid en gevoeligheid voor emotionele instabiliteit – dit zijn de gevoelens die ieder van ons in meer of mindere mate vergezellen.
Onder de andere symptomen worden de volgende onderscheiden:
- laag zelfbeeld,
- een toestand van constante, aanhoudende droefheid,
- eetluststoornissen (gebrek aan eetlust of overmatige eetlust),
- grote gewichtsschommelingen – zelfs een paar kilo aankomen of verliezen in een maand,
- slaapstoornissen (m.in. overmatige slaperigheid, slapeloosheid, te lange slaap),
- verminderde concentratie,
- anhedonia – onvermogen om plezier te voelen,
- moeilijkheden bij het nemen van beslissingen,
- afname van vitale energie,
- constante vermoeidheid,
- gebrek aan hoop op verbetering van de mentale toestand,
- zich prikkelbaar voelen,
- suïcidale gedachten,
- soms kan er sprake zijn van schuldgevoelens of chronische maagpijn en problemen.
Oorzaken
De redenen hiervoor zijn anders: het wordt meestal veroorzaakt door stress, veroorzaakt door verschillende situaties in het leven. Meestal, nadat ze zijn opgelost, verdwijnen deze en soortgelijke symptomen. Als de algemene afkeer van alles echter niet overgaat en ook verandert in gewoon een gebrek aan verlangen om te leven, kunnen dit symptomen zijn van verschillende psychische stoornissen: dysthymie, angststoornissen, depressie. Onderschat geen vergelijkbare omstandigheden die al lang aan de gang zijn zonder een dalende trend.
Behandeling
Opkomende problemen in het sociale, gezins- en beroepsleven vereisen vaak behandeling. In extreme gevallen is er ook een hoog risico op zelfmoord door de patiënt. De meest effectieve vorm van behandeling is psychotherapie. De psychotherapeut helpt de zieke persoon om de oorzaken van een negatieve houding te kennen en toont de juiste patronen van acties. Vaak vereist de therapeut tijdens psychotherapie een terugtocht naar herinneringen uit de vroege kindertijd. Dit helpt om de bron van de ziekte te kennen, evenals om moeilijke ervaringen opnieuw te beleven en ze op een heel andere manier te begrijpen. Het optreden van sterke depressieve toestanden vereist het gebruik van antidepressiva en anxiolytische geneesmiddelen. Als gevolg hiervan is het mogelijk om de frequentie van angst en de kans op zelfmoordpogingen te verminderen.