hulponderwerp

bordeline persoonlijkheidsstoornis

Borderline persoonlijkheidsstoornis, ook wel borderline persoonlijkheidsstoornis of borderline persoonlijkheidsstoornis genoemd, is een stoornis waarbij onder meer sprake is van stemmingsinstabiliteit, identiteitsstoornissen en gevoelens van onvervuld en leeg gevoel. Deze disfunctie wordt gekenmerkt door de prevalentie van negatieve gevoelens, angst voor afwijzing en verlating en teleurstelling, het onvermogen om stabiele relaties op te bouwen met andere mensen, vooral intieme relaties, en een onsamenhangend beeld van ‘ik’.

symptomen

Borderline-persoonlijkheidsstoornis manifesteert zich zowel in de houding en overtuigingen van de persoon als in hun gedrag. Hun reguliere emotionele repertoire omvat angst, woede, woede, frustratie, verdriet, schaamte en verveling (met zichzelf, andere mensen en de wereld). Dergelijke emoties veroorzaken stress, wat bovendien de negatieve houding en negatieve perceptie van de wereld versterkt. Onder ernstige stress kunnen ook misvattingen of paranoïde symptomen optreden. Borderline-persoonlijkheidsstoornis is het onvermogen om zelfstandig stress- en crisissituaties te overwinnen – in plaats van te handelen, heeft een persoon met deze stoornis de neiging om ontmoedigd, in paniek en angstig te zijn. Hij is niet in staat zijn gedachten te ordenen en een plan te ontwikkelen om uit de situatie te komen. Patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis hebben een sterke angst voor afwijzing en verlating. Een persoon met een borderline-persoonlijkheidsstoornis heeft de neiging om instabiele en intense relaties aan te gaan die leiden tot emotionele crises die verband houden met zelfmoordbedreigingen of zelfbeschadiging (bijvoorbeeld zelfbeschadiging). De ‘ik’-inconsistentie van borderline-mensen is dat ze zichzelf afsnijden van bepaalde gevoelens, waardoor hun ‘ik’ enigszins gefragmenteerd wordt. Kenmerkend voor borderlinepersoonlijkheid is ook een sterke emotionele labiliteit, die zich uit in snel veranderende, extreme stemmingen. Zulke mensen zijn erg gevoelig voor het oordeel van anderen, en in hun liefde en vriendschap voelen ze een constante behoefte om hen gerust te stellen over de gevoelens van hun partner. Ze kunnen bezitterig en jaloers zijn – dit gedrag wordt veroorzaakt door angst voor afwijzing en verlating.

oorzaken

Volgens de DSM-classificatie treedt borderline-persoonlijkheidsstoornis op wanneer ten minste vijf van deze negen criteria lange tijd aanhouden:

  1. Koortsachtige pogingen om feitelijke of denkbeeldige afwijzing te voorkomen;
  2. Onstabiele en intense interpersoonlijke relaties, gekenmerkt door schommelingen tussen de extremen van idealisering en devaluatie;
  3. Identiteitsstoornissen: duidelijk en aanhoudend onstabiel zelfbeeld of zelfgevoel;
  4. Impulsiviteit op ten minste twee gebieden die mogelijk zelfdestructief zijn (bijv. geld uitgeven, seks, middelenmisbruik, roekeloos autorijden, dwangmatig eten);
  5. Terugkerend gedrag, gebaren of dreigementen met zelfmoord, of acties van zelfbeschadigende aard;
  6. Emotionele instabiliteit als gevolg van uitgesproken stemmingswisselingen (bijv. ernstige episodische diepe neerslachtigheid (dysforie), prikkelbaarheid of angst, gewoonlijk enkele uren aanhoudend, zelden langer dan een paar dagen);
  7. Chronisch gevoel van leegte;
  8. Ongepaste, intense woede of moeite met het beheersen van woede (bijv. frequente vertoningen van humor, constante woede, herhaalde gevechten);
  9. Vluchtige, aan stress gerelateerde paranoïde gedachten of ernstige symptomen van een persoonlijkheidsstoornis.

Zo wordt borderline persoonlijkheidsstoornis geassocieerd met de neiging om verschillende risico’s te nemen, psychoactieve stoffen te gebruiken voor experimentele doeleinden, eetproblemen (anorexia en boulimia), pathologisch liegen en confabulatie, zelfmoordpogingen, zelfbeschadiging en een neiging om bruggen te verbranden.

behandeling

Simpel gezegd, de gebruikte behandelmethoden kunnen worden onderverdeeld in farmacologisch en psychologisch. Meestal worden beide procedures gelijktijdig uitgevoerd. Farmacologische effecten zijn meestal tijdelijk en dienen om de intensiteit van individuele symptomen, bijv. angst, depressie, plotselinge stemmingswisselingen, te verminderen. Van de beschikbare psychotherapeutische methoden wordt psychoanalytische psychotherapie met zijn derivaten als de meest effectieve beschouwd, zoals op mentalisatie gebaseerde therapie (MBT) en op TFT-overdracht gerichte therapie. Een andere effectieve methode is dialectische gedragstherapie.