Hulponderwerp

Wantrouwen

Wantrouwen is het tegenovergestelde van vertrouwen. Er is een welzijn en ongegrond wantrouwen. Het is duidelijk dat we kinderen wantrouwen om hen te beschermen tegen gevaar. Kinderen zijn immers kwetsbaar. Het is echter de moeite waard om het op een concrete en weloverwogen manier te doen, om te voorkomen dat er een gevoel van gevaar ontstaat. Er is een groot gebied tussen naïviteit en wantrouwen, waar trustkrediet zich bevindt. Daarnaast blijkt uit het laatste CBOS-onderzoek (2016) dat er in dit opzicht al vier jaar niets aan de hand is: slechts 23% van de Poolse bevolking zijn van mening dat de meeste mensen te vertrouwen zijn, en 74% is voor voorzichtigheid.

Oorzaken

De belangrijkste en de grondoorzaak van wantrouwen jegens anderen zijn de moeilijke ervaringen uit de kindertijdhij vertrouwt zijn verzorgers grenzeloos. Wanneer verzorgers inspelen op zijn behoeften en aan hen voldoen, leert het kind dat de omgeving vriendelijk en veilig is. Wanneer ouders echter om de een of andere reden (ziekte, levensomstandigheden) niet voldoen aan de verwachtingen van het kind of dit selectief doen, heeft het kind ervaring met onvoorspelbaarheid van gedrag, onzekerheid. In de constante bevrediging van de behoeften van het kind gaat het er niet om dat ouders van tevoren aan hun verwachtingen voldoen, voordat het kind zelfs maar over hen communiceert, het gaat niet om het volledig elimineren van frustratie of de optimale dosis stress uit het leven van het kind. Veilige, voorspelbare omstandigheden van het leven voor een kind zijn die waarin het kind de ervaring heeft oprecht geïnteresseerd te zijn, een relatie met het kind aan te gaan en op een hartelijke, vriendelijke manier op zijn behoeften te reageren. Deze consistentie is ook erg belangrijk, omdat er omstandigheden kunnen zijn waarin ouders al hun taken ten opzichte van het kind uitvoeren, maar ze doen dit met een sterk negatieve emotionele belasting. De combinatie van zorg met negatieve emoties (dat wil gezegd, dubbele bindingen, dat wil doen, tegenstrijdige boodschappen) past in de psyché van het kind en brengt veel gevolgen met zich mee voor het kind in de toekomst. Dergelijke omstandigheden vereisen een lang inzicht in psychotherapie.

Ernstig beperkt vertrouwen in anderen kan ook worden veroorzaakt door omstandigheden op latere leeftijd, zoals de ervaring van geweld, verraad, intimidatie, moeilijke scheiding, trauma’s. Als deze omstandigheden een persoon met een relatief sterke persoonlijkheidsstructuur treffen, kan tijdelijke desintegratie optreden, therapie kan ook nodig zijn, maar dan is de vereiste hulp op de lange termijn niet nodig.

Bovendien kan wantrouwen tegen achterdocht een symptoom zijn van ziekten, zoals het syndroom van Othello, neurotische stoornissen, angst, enz. Het is echter ook altijd gebaseerd op persoonlijkheidskenmerken, die voornamelijk tijdens de kindertijd zijn gevormd, in de sfeer van het gezinshuis, relaties met ouders, enz. en op basis van latere levenservaringen, eerdere relaties en andere belangrijke relaties.

symptomen

Bij een persoon die problemen heeft met vertrouwen komen niet alleen emoties, maar ook relaties en andere relaties met mensen in gevaar. Constante verdenking is niet het domein van personen met paranoïde persoonlijkheidsstoornis. Vertrouwensproblemen kunnen zich manifesteren door verschillende gedachten en gedragingen, zoals:

• overmatige controle,
• om iemand uit zijn functie te halen,
• controleren, dingen doorzoeken,
• het geloof dat alleen ‘ik’ iets het beste zal doen,
• geloof in negatieve attitudes, slechte bedoelingen van anderen,
• gevoel van vervreemding,
• terughoudendheid om anderen dicht bij hen toe te laten,
• onvermogen om hechte, lonende relaties met anderen aan te gaan,
• een gevoel van schaamte,
• laag zelfbeeld,
• angst om een fout te maken,
• gebrek aan vermogen om over de eigen emoties te praten,
• problemen bij het oplossen van conflicten,
• te veel zorgen maken over de toekomst.

behandeling

De behandeling is voornamelijk gebaseerd op ontmoetingen met een psychiater. Therapie is een combinatie van farmacologische geneesmiddelen en farmacologische maatregelen. Psycho-educatie en psychotherapie spelen een grote rol in de behandeling. Beide elementen kunnen de medicamenteuze behandeling effectief aanvullen. Psycho-educatie bestaat uit deelname aan groeps- of individuele bijeenkomsten. De behandeling kan worden ondersteund door andere therapieën. Denk hierbij aan ontspanningstechnieken, meditatie, dansen, psychodrama en het werken met dieren. Bovendien kan het gebruik van geneesmiddelen worden geïndiceerd in geval van angst (anxiolytica), depressie (antidepressiva) of het verschijnen van waanstoornissen (antipsychotica), dat wil gezegd, farmacotherapie is symptomatisch.