SCHIZOÏDE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS

Oorzaken

Zoals bij de meeste psychische stoornissen, zijn de oorzaken van een schizoïde persoonlijkheidsstoornis complex. Hoogstwaarschijnlijk bestaan ​​ze uit genetische en biochemische factoren, evenals individuele en familiale factoren (ouders kunnen ofwel emotioneel koud zijn jegens het kind, of omgekeerd – imposant, te veel bemoeienis met de zaken van het kind) en omgevingsfactoren. Wat zeker is, is dat persoonlijkheidsstoornissen zich in de kindertijd ontwikkelen en dat mentaal abnormale gedachten en gedragingen steeds meer ingebakken worden in de volwassenheid.

Symptomen

Een persoon die lijdt aan een schizoïde persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door:

• Onthechting van de werkelijkheid. De zieke leeft in de wereld van zijn eigen ervaringen, gaat op in dromen en fantasieën;
• Emotionele kilheid en onvermogen om emoties te uiten. Dit zijn echter slechts schijn. Een ziek persoon wil echt emotionele nabijheid en een relatie met iemand anders, maar is bang om gedomineerd te worden. Daarom lijken relaties met een andere persoon een bedreiging voor haar te zijn. Vandaar de emotionele afstand;
• Antisociale houding. De zieke is niet in staat om nauwe contacten te leggen en voelt zich slecht in gezelschap. Er zijn dus geen vrienden en kennissen;
• Geen gevoeligheid. Mensen met een schizoïde persoonlijkheid kunnen als ongevoelig worden ervaren, maar in feite worden ze gekenmerkt door een bovengemiddelde gevoeligheid, die ze verbergen;
• Slechte interesse in seksuele ervaringen;
• Onwetendheid over sociale normen;
• Het prediken van opvattingen die verschillen van de opvattingen van de meeste mensen;
• Onverschilligheid voor lof en kritiek;
• Anhedonie – gebrek of verlies van het vermogen om plezier te voelen.

Diagnose

Psychiaters baseren hun diagnose van dit type persoonlijkheid op de volgende criteria:

• Geen hechte relaties willen hebben en ervan willen genieten, ook niet als familielid;
• Vrijwel constant kiezen voor eenzame bezigheden;
• Weinig of geen interesse in seksuele ervaringen met andere mensen;
• Genieten van weinig of geen soorten activiteiten;
• Geen goede vrienden of vertrouwelingen anders dan directe familieleden;
• Onverschillig voelen voor lof of kritiek van anderen;
• Het tonen van emotionele kilheid, afstand of afgeplatte genegenheid.

Behandeling

In het behandelproces wordt vaak ondersteunende psychotherapie gebruikt, gericht op aspecten als: het vermogen om met de eigen problemen om te gaan, het verbeteren van sociale vaardigheden en interacties, interpersoonlijke communicatie of zelfrespect. Schizoïde mensen hebben de neiging om bepaalde persoonlijkheidsstoornissen over het hoofd te zien die hen verhinderen prikkels uit de omgeving te ontvangen en hun levenservaring correct vorm te geven. De manier waarop ze gebeurtenissen waarnemen, vergroot alleen hun angst voor emotionele intimiteit en beperkt hen van interactie met andere mensen. Hun terughoudendheid beperkt de mogelijkheden om sociale vaardigheden en gedrag te verbeteren die effectieve interpersoonlijke relaties mogelijk maken. Socialisatiegroepen kunnen mensen met een schizoïde persoonlijkheid helpen. Ook onderwijspraktijken waarin schizoïde mensen hun goede en slechte emoties leren herkennen, kunnen effectief zijn. Een dergelijke herkenning stelt patiënten in staat om hun eigen emoties en emoties die ze bij anderen kunnen waarnemen te leren, zodat ze zich kunnen inleven in andere mensen. Dergelijke praktijken stellen schizoïde mensen in staat empathie voor de buitenwereld te ontwikkelen.