PRZYGNĘBIENIE

Przyczyny i źródła przygnębienia

Źródłem przygnębienia może być ciało. Wystarczy pomyśleć choćby o bólu głowy po nieprzespanej nocy czy o problemach z żołądkiem. Ponieważ człowiek jest jednością ciała, duszy i ducha, każde zakłócenie daje o sobie znać we wszystkich trzech wymiarach, jeśli nawet nie zawsze to sobie uświadamiamy. Wachlarz możliwych przyczyn cielesnych jest dla kogoś bez wykształcenia medycznego nieprzejrzany.

Przygnębienie może mieć także przyczyny i źródła psychiczno-duchowe, i również one nie zawsze dają się zgłębić. Może to być reakcja na raniącą uwagę partnera, przeczucie problemu grożącego w pracy, może to być jakieś niepowodzenie.

Przygnębienie może być skutkiem trwałego obciążenia, spowodowanego na przykład przez stres, samotność, trudności w małżeństwie, nielubianą pracę zawodową, przez to, że jakiś ważny problem życiowy wydaje się nierozwiązywalny.

Może też być tak, że ktoś nie wie, po co w ogóle jeszcze istnieje, a więc cierpi na frustrację egzystencjalną. Człowiek taki czuje się pusty. W jego „pustej przestrzeni” narasta wtedy poczucie przygnębienia i nie ma on już sił obronnych.

Leczenie

Ten kto przez dłuższy czas czuje się przygnębiony i uważa, że jego stan nie odpowiada już jego pierwotnemu poczuciu witalnemu, powinien udać się do lekarza, nawet jeśli sądzi, że przygnębienie to wynika z jakichś zrozumiałych przyczyn. Jest bowiem możliwe, że jego zaburzenie ma źródło fizyczne. Może też być tak, że zaburzenie to spowodowało jakiś poważny problem natury cielesnej i psychicznej. Przygnębienie i apatia mogą być objawem na pozór prozaicznego zmęczenia. Jeśli jednak mimo odpoczynku i wyciszenia problemy emocjonalne nie mijają, konieczna jest pomoc specjalisty. Samodzielne wyjście z depresji jest niezwykle trudne, czasem wręcz niemożliwe.