OBSZARY DZIAŁANIA
IPT (Terapia interpersonalna)
Terapia interpersonalna (IPT) to strukturalizowana, krótkoterminowa psychoterapia, która koncentruje się na poprawie relacji interpersonalnych oraz rozwiązywaniu problemów, które przyczyniają się do zaburzeń psychicznych. IPT została opracowana jako skuteczna metoda leczenia zaburzeń nastroju, takich jak depresja, i jest zaprojektowana w celu rozwiązywania szerokiego zakresu problemów interpersonalnych.
Kluczowe założenia
- Relacje i zdrowie emocjonalne: IPT zakłada, że relacje interpersonalne i warunki społeczne mają znaczący wpływ na zdrowie psychiczne. Problemy w tych relacjach mogą przyczyniać się do występowania problemów emocjonalnych i psychicznych.
- Zmiana: Terapia zakłada, że poprawa relacji interpersonalnych i komunikacji może pomóc w zmniejszeniu objawów psychicznych, takich jak depresja.
- Struktura i ukierunkowanie: IPT wierzy, że uporządkowane i celowe podejście może być skuteczne w rozwiązywaniu konkretnych problemów i poprawie zdrowia psychicznego.
Forma terapii
- Terapia interpersonalna (IPT) to krótkoterminowa, strukturalizowana psychoterapia, która koncentruje się na poprawie relacji interpersonalnych i komunikacji, aby zmniejszyć objawy zaburzeń psychicznych.
Przyczyny zaburzeń
- Konflikty w relacjach: Konflikty w osobistych relacjach mogą przyczyniać się do problemów psychicznych, takich jak objawy depresyjne.
- Strata: Utrata bliskiej osoby lub inne ważne zmiany życiowe mogą powodować problemy emocjonalne.
- Konflikty ról: Napięcia i konflikty wynikające z nieporozumień lub problemów z pełnionymi rolami osobistymi mogą przyczyniać się do zaburzeń psychicznych.
- Izolacja społeczna: Brak wsparcia społecznego lub izolacja może sprzyjać rozwojowi lub pogłębianiu się zaburzeń psychicznych.
Ograniczenia
- Ograniczenia w zasięgu: IPT może być mniej skuteczna dla osób z poważnymi zaburzeniami psychiatrycznymi lub zaburzeniami współistniejącymi, które wymagają bardziej kompleksowych metod leczenia.
- Niedostosowana do wszystkich problemów: IPT koncentruje się głównie na problemach interpersonalnych i może być mniej odpowiednia dla osób z trudnościami, które nie są bezpośrednio związane z ich kontekstem społecznym.
- Potrzeba aktywnego udziału: Skuteczne leczenie wymaga aktywnego zaangażowania i wkładu pacjenta w poprawę umiejętności interpersonalnych i relacji.
Metody terapii
- Faza oceny: Identyfikacja problemów interpersonalnych i celów oraz opracowanie planu terapeutycznego.
- Faza zmiany: Wdrażanie interwencji i strategii, ćwiczenie nowych umiejętności oraz stosowanie technik rozwiązywania problemów.
- Faza zakończenia: Ocena postępów, omówienie osiągniętych wyników i przygotowanie do kontynuacji nauczonych umiejętności po zakończeniu terapii.
Mocne strony
- Poprawione relacje: Wzmacnia komunikację i rozwiązuje konflikty, co prowadzi do zdrowszych i bardziej satysfakcjonujących relacji.
- Zredukowane objawy depresji: Dzięki rozwiązaniu problemów interpersonalnych objawy depresji mogą ulec zmniejszeniu.
- Lepsze rozwiązywanie problemów: Uczy skutecznych strategii radzenia sobie z problemami interpersonalnymi i przyszłymi wyzwaniami.
- Zwiększone poczucie świadomości siebie: Promuje głębsze zrozumienie własnej roli w relacjach oraz tego, jak wpływają one na zdrowie psychiczne.
PROBLEMATYKA
RODZAJE TERAPII
Dialektyczna terapia behawioralna (DGT)
GGZ voor elkaar w Utrechcie to placówka opieki zdrowotnej, która gromadzi niektórych z najlepszych specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego w Holandii. Nasi członkowie zespołu są specjalistami w różnych metodach leczenia.
Terapia poznawczo-behawioralna
Terapia poznawczo-behawioralna to jedno z najlepiej przebadanych podejść terapeutycznych, którego skuteczność została potwierdzona licznymi badaniami klinicznymi. Jej początki sięgają lat 60. ubiegłego wieku, kiedy to amerykański psychiatra Aaron Beck zaczął z powodzeniem stosować swoją terapię poznawczą w leczeniu depresji. Wskazując na kluczowe znaczenie negatywnych przekonań na temat siebie, świata i innych ludzi w rozwoju depresji, metoda Becka stała się inspiracją do stworzenia poznawczych modeli innych zaburzeń psychicznych oraz formy terapii opartej na zmianie niewłaściwych przekonań.
Terapia EMDR
Minęło ćwierć wieku, odkąd świat po raz pierwszy usłyszał o tej metodzie przezwyciężania lęku. Do tej pory ponad 2 miliony osób z powodzeniem skorzystały z tej metody. Skuteczność EMDR w leczeniu osób z małymi i dużymi traumami została klinicznie udowodniona. Kiedy mówimy o TRAUMIE, mamy na myśli psychologiczne skutki negatywnego doświadczenia, które powodują dezorganizację i zaburzenie ludzkiego systemu fizjologicznego.
Schematerapia (TS)
Schematerapia (TS) to podejście psychoterapeutyczne, które zostało pierwotnie wyprowadzone z terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), łącząc elementy tej terapii, psychodynamiki oraz podejścia Gestalt. Schematerapia jest stosunkowo nową formą terapii, która skutecznie pomaga w wielu problemach emocjonalnych. Jest to terapeutyczna metoda przeznaczona dla osób cierpiących na zaburzenia osobowości, ale także dla tych, którzy doświadczają przewlekłych problemów emocjonalnych, na przykład cierpią z powodu nawracających depresji, zaburzeń odżywiania, mają niską samoocenę lub trudności w relacjach z innymi.
Terapia oparta na mentalizacji (MBT)
Mentaliseren odnosi się do naszej zdolności rozumienia stanów mentalnych – zarówno naszych, jak i innych osób. Mentalizujemy, gdy próbujemy zrozumieć nasze własne zachowanie oraz zachowanie innych w kontekście ich intencji i innych wewnętrznych stanów. Skupienie się na tej specyficznej ludzkiej zdolności i traktowanie jej jako narzędzia interwencji terapeutycznej stanowi podstawę terapii opartej na mentalizacji (MBT). MBT zostało początkowo opracowane do pracy z pacjentami z zaburzeniem osobowości borderline (BPS), ale obecnie jest stosowane w szerszym zakresie zaburzeń, takich jak zaburzenia osobowości antyspołecznej, terapia rodzinna oraz terapia młodzieży.
Dynamiczna Terapia Interpersonalna (DIT)
Terapia Interpersonalna (DIT) to proste, krótkoterminowe (16 sesji) indywidualne protokoły leczenia zaburzeń nastroju. Protokół ten został opracowany na podstawie pracy grupy ekspertów zajmujących się kompetencjami klinicznymi, którzy pracowali nad identyfikowaniem kluczowych elementów z terapii psychoanalitycznych/dynamicznych. Jest to łatwy do śledzenia, pół-strukturalizowany protokół leczenia. Ten protokół krótkoterminowej terapii dynamicznej ma na celu szeroką implementację w ramach krajowego programu IAPT (Improving Access to Psychological Therapies) do pracy z pacjentami cierpiącymi na depresję i dlatego szkolenie w zakresie DIT jest wspierane przez IAPT.
Psychoterapia psychodynamiczna
Terapia psychodynamiczna jest dzieckiem psychoanalizy, ale stanowi odrębne podejście ze względu na liczne modyfikacje odróżniające ją od pierwowzoru. Jak sama nazwa sugeruje, terapia psychodynamiczna skupia się na dynamice osobowości jednostki.
IPT (Terapia interpersonalna)
Terapia interpersonalna (IPT) to strukturalizowana, krótkoterminowa psychoterapia, która koncentruje się na poprawie relacji interpersonalnych oraz rozwiązywaniu problemów, które przyczyniają się do zaburzeń psychicznych. IPT została opracowana jako skuteczna metoda leczenia zaburzeń nastroju, takich jak depresja, i jest zaprojektowana w celu rozwiązywania szerokiego zakresu problemów interpersonalnych.
Uważność
Mindfulness, czyli uważność, to metoda mentalna, w której skupiasz całą swoją uwagę na chwili obecnej, bez osądzania. Obejmuje świadome doświadczanie tego, co dzieje się teraz, zarówno wewnątrz siebie (myśli, uczucia, odczucia cielesne), jak i wokół siebie (środowisko i wydarzenia). Praktykując uważność, uczysz się radzić sobie z codziennymi doświadczeniami z większą świadomością i akceptacją.
Terapia ekspozycyjna
Terapia ekspozycyjna to technika leczenia oparta na dowodach naukowych, która jest stosowana w leczeniu problemów związanych z lękiem i unikaniem. Celem tej terapii jest pomoc pacjentom w zmniejszeniu ich lękowych lub stresowych reakcji na określone sytuacje, przedmioty lub myśli, poprzez stopniową i kontrolowaną ekspozycję na te lęki. Terapia ekspozycyjna jest często stosowana w leczeniu zaburzeń lękowych, takich jak fobie, zespół stresu pourazowego (PTSD), zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) oraz zaburzenie lęku społecznego.