Obszary działania

Dynamiczna terapia interpersonalna (DIT)

Dynamiczna terapia interpersonalna (DIT) to prosty krótkoterminowy (16 sesji) indywidualny protokół terapii zaburzeń nastroju. Protokół został opracowany na podstawie pracy eksperckiej grupy referencyjnej ds. kompetencji klinicznych, która pracowała nad identyfikacją kluczowych elementów zaczerpniętych z terapii psychoanalitycznych/ dynamicznych. Jest to łatwy do zdobycia, częściowo ustrukturyzowany protokół leczenia. Ten protokół dla krótkiej pracy dynamicznej jest przeznaczony do wdrożenia na szczeblu krajowym w ramach programu IAPT do pracy z pacjentami z depresją, a zatem szkolenie DIT jest obsługiwane przez IAPT.

DIT jest ograniczoną czasowo terapią psychodynamiczną. Jednym z głównych pomysłów w terapii psychodynamicznej jest to, że gdy coś jest bardzo bolesne, możemy spróbować to zignorować. To trochę jak powiedzenie „poza zasięgiem wzroku, poza zasięgiem umysłu”. Przez większość czasu wiemy, kiedy to robimy, ale czasami zakopujemy coś tak skutecznie, że zupełnie go nie widzimy. Właśnie dlatego trudne doświadczenia w przeszłości mogą nadal wpływać na to, jak się czujemy i zachowujemy w teraźniejszości. DIT zapewnia bezpieczne miejsce do otwartej rozmowy o tym, jak się czujesz i do zrozumienia, co może powodować trudności.

Dynamiczna terapia interpersonalna może pomóc osobom z problemami emocjonalnymi i związkowymi. Protokół został opracowany do leczenia depresji i lęku. Sesje terapeutyczne trwają 50 minut i odbywają się co tydzień.

Terapia DIT ma dwa cele:

(1) pomóc pacjentowi zrozumieć połączenie między jego objawami a tym, co dzieje się w jego związkach – identyfikacja podstawowego, nieświadomego, powtarzalnego wzoru relacji, który staje się przedmiotem zainteresowania terapii;

(2), aby zachęcić pacjenta do refleksji nad własnymi stanami umysłu i tym samym zwiększyć jego zdolność do radzenia sobie z trudnościami interpersonalnymi.

DIT przede wszystkim celuje w zdolność do rozumienia zmian w objawach nastroju i funkcjonowania interpersonalnego.  

W początkowej fazie terapeuta buduje obraz tego, co jest dla ciebie trudne w życiu i tego, jak wpływa to na ciebie i bliskich ci ludzi. Do tego celu służy kwestionariusz. Wiele osób odkrywa, że ​​wraz z rozpoczęciem terapii mogą mówić bardziej otwarcie. Gdy terapeuta będzie miał wystarczającą ilość informacji, zacznie z tobą zastanawiać się, na czym najlepiej się skupić podczas sesji. Może się okazać, że terapeuta jest bardziej „cichy” niż jesteś przyzwyczajony. Na początku każdej sesji wita cię terapeuta, ale poza tym nie może zadawać pytań. Zamiast tego czekają, aby usłyszeć od ciebie o tym, co masz na myśli. Nie dlatego, że są nieprzyjaźni, ale dlatego, że chcą, abyś miał przestrzeń, by rozpracować to, co masz na myśli. Przyzwyczajenie się do tego może trochę potrwać, ale terapeuta wie, jak ciężko może być i pomaga, jeśli będzie to trudne. Dynamiczna terapia interpersonalna wykorzystuje to, co dzieje się w relacjach między tobą a terapeutą, aby pomóc myśleć o problemach w twoim życiu. Oznacza to, że terapeuta często zwraca uwagę na to, co czujesz podczas sesji. Chodzi o to, że badając relacje między tobą a terapeutą, lepiej rozumiesz, co cię niepokoi.