KOMPULSYWNE ZABURZENIE OSOBOWOŚCI

Przyczyny

Nie zidentyfikowano pojedynczej przyczyny tego stanu. Wiele teorii sugeruje, że osoby cierpiące na to zaburzenie były wychowywane przez niedostępnych rodziców, którzy byli nadmiernie kontrolujący lub opiekuńczy. Osoby te mogły być również surowo karane w dzieciństwie. Cechy tego zaburzenia mogły rozwinąć się jako rodzaj mechanizmu obronnego, aby uniknąć kary poprzez bycie „idealnym” i posłusznym. Czynniki genetyczne mogą odgrywać pewną rolę, ale jak dotąd przeprowadzono wiele badań na ten temat. Czynniki kulturowe mogą również wpływać na rozwój tego zaburzenia. Społeczności lub religie, które są wysoce autorytatywne i ograniczone ścisłymi zasadami, mogą wpływać na rozwój osobowości we wczesnym dzieciństwie. Jednocześnie należy pamiętać, że nie wszystkie społeczności oparte na regułach są dysfunkcyjne.

Objawy

• Nadmierne poświęcenie się pracy, które zakłóca życie towarzyskie i rodzinne,
• Nadmierne skupianie się na listach, zasadach i drobnych szczegółach,
• Perfekcjonizm utrudniający wykonywanie zadań,
• Ścisłe przestrzeganie zasad moralnych i etycznych,
• Niechęć do delegowania zadań innym osobom, dopóki nie wykonają ich dokładnie tak, jak zostały o to poproszone,
• Brak hojności, Nadmierna i nieuzasadniona oszczędność,
• Gromadzenie rzeczy.

Diagnoza tego zaburzenia pojawia się, gdy powyższe cechy prowadzą do znacznego upośledzenia funkcjonowania społecznego, zawodowego i/lub rodzinnego.

Diagnoza

Aby zdiagnozować zaburzenie, muszą być spełnione co najmniej trzy z poniższych warunków:

• Zaabsorbowanie szczegółami, zasadami, porządkiem, organizacją lub harmonogramami w stopniu powodującym utratę fundamentalnego znaczenia danej czynności,
• Przejawianie perfekcjonizmu, który utrudnia wykonanie zadania (np. niemożność ukończenia projektu z powodu niespełnienia wygórowanych i surowych standardów),
• Nadmierne poświęcenie się pracy i produktywności kosztem wypoczynku i przyjaźni, które nie jest spowodowane oczywistą koniecznością ekonomiczną,
• Nadmierna sumienność, skrupulatność i niska elastyczność w kwestiach moralnych, etycznych i związanych z wartościami, które nie wynikają z tożsamości kulturowej lub religijnej,
• Niezdolność do wyrzucania zużytych lub bezwartościowych przedmiotów, nawet jeśli nie mają one wartości emocjonalnej,
• Niechęć do delegowania zadań lub pracy innym, jeśli nie podporządkowują się oni w pełni narzuconym przez nas metodom ich realizacji,
• Skąpy styl wydawania pieniędzy na siebie i innych; pieniądze są postrzegane jako aktywa, które należy gromadzić na wypadek przyszłych katastrof,
• Okazywanie sztywności i uporu.

Leczenie

Leczenie polega głównie na długoterminowej psychoterapii. Dodatkowo, leki mogą być stosowane w przypadku wyraźnych problemów z nastrojem (takich jak depresja) lub w przypadku wyraźnych cech obsesyjnych i kompulsywnych. Zazwyczaj są to leki z grupy tzw. antydepresantów.