TEMATY POMOCY
SCHIZOIDALNE ZABURZENIE OSOBOWOŚCI
SCHIZOIDALNE ZABURZENIE OSOBOWOŚCI to typ osobowości charakteryzujący się introwersją. Osoba z tym zaburzeniem izoluje się od społeczeństwa, utrzymuje emocjonalny dystans do innych ludzi, w tym członków rodziny. Ogranicza kontakty interpersonalne oraz wyrażanie emocji. Czasami jej zachowanie jest postrzegane jako ekscentryczne. Każda osoba ma wyróżniające ją cechy osobowości, które kształtują jej sposób myślenia i zachowania. Czasami jednak te cechy, pod wpływem różnych czynników, mogą przekształcić się w zaburzenia osobowości.
Przyczyny
Podobnie jak w przypadku większości zaburzeń psychicznych, przyczyny schizoidalnego zaburzenia osobowości są złożone. Prawdopodobnie obejmują one czynniki genetyczne i biochemiczne, a także indywidualne i rodzinne czynniki (rodzice mogą być emocjonalnie zimni wobec dziecka lub przeciwnie – nadmiernie ingerować w sprawy dziecka) oraz czynniki środowiskowe. Jedno jest pewne: zaburzenia osobowości rozwijają się w dzieciństwie, a myślenie i zachowania psychiczne stają się coraz bardziej zakorzenione w dorosłości.
Objawy
Osoba cierpiąca na schizoidalnego zaburzenie osobowości charakteryzuje się:
- Oddzieleniem od rzeczywistości: Chory żyje w świecie swoich własnych doświadczeń, zatraca się w marzeniach i fantazjach.
- Emocjonalną chłodnością i brakiem zdolności wyrażania emocji: To jednak tylko pozory. Chora osoba naprawdę pragnie bliskości emocjonalnej i relacji z innymi, ale boi się, że zostanie zdominowana. Dlatego relacje z inną osobą wydają się jej zagrożeniem, co prowadzi do emocjonalnej dystansowania.
- Postawą antyspołeczną: Osoba chora nie jest w stanie nawiązywać bliskich kontaktów i czuje się źle w towarzystwie. W związku z tym nie ma przyjaciół ani znajomych.
- Brakiem wrażliwości: Ludzie z osobowością schizoidalną mogą być postrzegani jako niewrażliwi, ale w rzeczywistości charakteryzują się ponadprzeciętną wrażliwością, którą skrywają.
- Brakiem zainteresowania doświadczeniami seksualnymi.
- Brakiem znajomości norm społecznych.
- Wygłaszaniem poglądów, które różnią się od poglądów większości ludzi.
- Obojętnością na pochwały i krytykę.
- Anhedonią – brakiem lub utratą zdolności odczuwania przyjemności.
Diagnoza
Psychiatrzy opierają swoją diagnozę tego typu osobowości na następujących kryteriach:
- Brak chęci nawiązywania bliskich relacji i czerpania z nich przyjemności, nawet w relacjach rodzinnych.
- Wybieranie samotnych zajęć niemal cały czas.
- Brak zainteresowania doświadczeniami seksualnymi z innymi ludźmi.
- Brak przyjemności z jakiejkolwiek aktywności.
- Brak dobrych przyjaciół lub powierników, z wyjątkiem najbliższej rodziny.
- Obojętność wobec pochwał lub krytyki ze strony innych.
- Okazywanie emocjonalnej chłodności, dystansu lub spłaszczonej afektywności.
Leczenie
TEMATY POMOCY